Raymond Ceulemans in zijn sport een fenomeen is, weet iedereen binnen het driebanden.
Als speler presteert hij nog op topniveau en derhalve is de concurrentie, ondanks zijn leeftijd, nog niet van hem af. Reden voor de Noordhollandse sportjournalist Wim Kleine om eens een boek over Raymond Ceulemans te schrijven. De Belg vertrouwde Wim Kleine veel toe, zodat de biljartliefhebber er meer van maakt dan alleen maar een opsomming van de successen van Raymond Ceulemans.
Een leuk boekje, dat onmisbaar is voor de echte driebandenliefhebber en de Raymond Ceulemans bewonderaars in het bijzonder.
Een geschiedkundig stuk van de hand van Willy Van Leemput over de merkwaardige carambolereeks van zijn naamgenoot Marcel. Hans Vultink tekende in zijn boek, zijn kennismaking en ervaringen met Marcel Van Leemput op. Een man van wie je minstens kan zeggen dat hij recht voor de raap was…
Hans Vultink (Aalten, 13 juni 1937) is meervoudig wereldkampioen biljart. Hij werd in 1975 in Rotterdam wereldkampioen ‘ankerkader 47/1’, dankzij onder andere een wereldrecordserie van 300 caramboles. Ook in 1973 (Krefeld) en 1974 (Argentinië) pakte hij de wereldtitel. Totaal is hij 3 keer wereldkampioen, 7 keer Europees kampioen en 52 keer Nederlands kampioen geworden. Dat succes dankt deze uitzonderlijk goed biljarter voor een deel aan de Belgische beroepsbiljarter Marcel Van Leemput In het boek “Hans Vultink, Nederlands biljartambassadeur” lezen we de volgende passage: Voor het eerst in haar bestaan – zomer 1959 – zocht de Nederlandse Biljartbond een trainer voor de topspelers. Lees verder: Hans Vultink succesvol leerling van Marcel Van Leemput
Iedereen die wel eens een biljartkeu in zijn handen heeft gehad, weet hoe moeilijk het is een serie caramboles te maken. Piet van de Pol had er geen moeite mee. Hij was de eerste biljarter ter wereld die een partij in één beurt (een serie van 400!) uitmaakte.
Negenentwintig nationale, zeven Europese en twee wereldtitels schreef hij op zijn erelijst. Daarnaast was Piet trotse Rotterdammer en Feyenoord-aanhanger.
Kaderspecialist Piet van de Pol was zowel wereld- als Europees – en Nederlands kampioen
Biljartlegende
Bij ons thuis werd ook gebiljart. In de huiskamer op een klein biljart dat op de eettafel werd gelegd. Als de rest van het meubilair aan de kant was geschoven, kon het spel beginnen. Mijn vader speelde niet onverdienstelijk, regelmatig zei hij zo goed te zijn als Piet van de Pol. Ja, Piet van de Pol was een grootheid, zeg maar de Abe Lenstra van de Nederlandse biljartsport. Ik moest er aan terugdenken toen ik Van de Pol in 1989 voor het eerst ontmoette. Daarna hebben we elkaar vaker gezien, ook in zijn ‘buitenverblijf’ in Rockanje. Goede herinneringen bewaar ik aan de keren dat hij mij opzocht in het Gemeentearchief. In de hal bij mijn kamer stond een biljart. Piet vond het een fraai exemplaar, maar toch heb ik hem nimmer kunnen verleiden tot het maken van een carambole. Hij zei het spel allang te hebben afgezworen: “Als je wereldkampioen bent geweest, denken de mensen dat je altijd goed kunt blijven biljarten en dat is niet zo.” Typisch Piet zo’n uitspraak, je doet het perfect of helemaal niet. Nadat we een tijdje over zijn glorierijke tijden en zijn geliefde club Feyenoord spraken, zette Piet koers naar zijn voormalige café-biljartzaal aan de Goudsesingel. Nee, niet om te biljarten maar om te schaken.
Natuurtalent
Pieter Jacobus van de Pol werd 21 september 1907 geboren in Charlois, waar zijn vader Gerrit een café had.
Al op jonge leeftijd schotelde hij de stamgasten series van honderd voor. Hij was een natuurtalent en op zijn dertiende werd hij lid van Biljartvereniging ‘De Spil’. Later stapte Kies voor een familiebedrijf met 5 generaties ervaring hij over naar de ‘De Maasstad’. Zijn dressuur van de biljartballen was ongelooflijk. Geen toeval dat Piet zich voelde aangetrokken tot het kaderspel. Zijn deelname aan de Nederlands kampioenschappen in 1932 en 1933 leek het begin van een glorierijke sportloopbaan. Zijn eerste vrouw deelde zijn sportieve interesses echter niet. Piet respecteerde haar standpunt en borg zijn biljartkeus op. Toen zijn vrouw overleed, nam hij het spel weer op. Alsof hij niet was weggeweest, stond hij in 1939 bij het Nederlands kampioenschap kaderspel weer achter de biljarttafel. Daarna begon zijn succesverhaal. Vooral 1947 valt daarbij op. Hij won toen een wereldtitel, twee Europese titels en een Nederlands kampioenschap.
De Lange
Piet – door zijn rijzige gestalte werd hij ‘de lange’ genoemd – kon smakelijk over zijn biljartavonturen vertellen. Zoals over het WK in Buenos Aires, in 1951, toen hij oog in oog met Evita Perón stond. In mei 1958 trok hij de aandacht van de sportwereld toen hij in Gent als eerste biljarter 400 caramboles in één beurt maakte. Naast biljarter was Van de Pol ook ondernemer. Zijn biljartzaken waren achtereenvolgens in de Tidemanstraat, Ammanstraat en aan de Goudsesingel. Piet was een volbloed Rotterdammer. Op Amsterdam en Amsterdamse biljarters had hij het niet. Kwam je aan Rotterdam of zijn geliefde Feyenoord, dan kwam je aan Piet. Het wekte dan ook de nodige verbazing dat hij omstreeks 1961 een huis in Rockanje kocht. Aanvankelijk gingen hij en zijn Amsterdamse(!) Fie de Hollander – met wie hij in 1942 was getrouwd – alleen op vrije dagen naar de badplaats. In 1970 vestigden zij er zich met hun twee zoons definitief. Niet dat hij daarmee Rotterdam had afgezworen. Integendeel, wekelijks was hij in de Maasstad te vinden. Bijvoorbeeld, om een partijtje schaak te spelen in zijn vroegere zaak – inmiddels ‘Imperator’ geheten – of om de wedstrijden van Feyenoord te bezoeken.
Thuis in Rockanje hadden zijn dieren – van wat voor pluimage dan ook – een goede vriend aan hem.
Alles bereikt
Hij sloot zijn sportieve loopbaan in 1967 af. Hij vond het welletjes.
Bovendien had hij alles bereikt wat mogelijk was. Ontelbare records en grote titels. Piet van de Pol overleed in 1996. Net als hijzelf altijd deed, zou je over hem nog uren kunnen vertellen. Over zijn humor en perfectionisme, zijn Feyenoord, de gelijknamige biljartclub in Zeddam of over zijn vriendschappen met andere sporters. Verhalen die je doen terugdenken aan een uniek mens. Goed dat we door middel van zijn handafdrukken in de tegels op de boulevard van de Schiedamsedijk en de singel die zijn naam draagt in Nieuw Terbregge nog dagelijks worden herinnerd aan de grote biljartkampioen die hij voor Nederland en Rotterdam is geweest.
