Als je, zoals wij, met twee processen tegelijk bezig bent, ligt het gevaar op de loer dat je je laat regeren door de geplande ‘deadline’. Goed en snel zijn wel broer en zus, maar geen onafscheidelijke tweeling. Een ander gevaar is, dat je wilt proberen om letterlijk alles, wat er maar te bedenken valt, te regelen. Ook dat is niet goed. Want dan blijf je eindeloos doormodderen.
Het proces naar een hernieuwd samengaan van KNBB en KVC ligt aardig op koers. De eerste concrete toekomstgerichte uitwerkingen zijn inmiddels zichtbaar gemaakt. Nu volgt een periode van toetsen, schaven en weer toetsen Zo moet er straks een bond komen te staan, die toekomstbestendig en vuurvast is. Een belangrijke voorwaarde voor het welslagen is het elkaar leren kennen. En dan niet dat handjevol bestuurders, maar de brede onderlaag. Op dat niveau moeten we elkaar leren kennen. Daar hoort belangstelling voor elkaar bij. Met elkaar van gedachten wisselen. Elkaar daarvan op de hoogte brengen. En weer: niet dat groepje bestuurders, maar de brede laag eronder. Want het wel of niet slagen van een samenvloeiing wordt niet bepaald door bestuurders, maar door de ‘bestuurden’.
Een ander, niet minder belangrijk proces waarvoor het startschot gelost is: het ver-nieuwen van onze organisatie. Proberen om het biljartspel en de biljartsport weer aantrekkelijker te maken. Dat is niet eenvoudig. Voor de jonge mensen die we graag willen boeien, moet de boel wat minder oubollig worden. Voor de ‘wat min-der jong, maar nog wel kwiek’ onder ons, is het oubollige soms juist iets waar we van houden. De grote kunst is om het zo te bedenken dat modern en oubollig kunnen samen-wonen. De eerste stapjes op dit pad waren nog een beetje wankel. De brede oproep om ‘input’ heeft nauwelijks iets opgeleverd. Het gevaar is dan dat de mensen die er de schouders onder wilden gaan zetten, zeg-gen: dan zullen we zelf wel iets bedenken Dat is wat er nu aan het gebeuren lijkt te zijn en dat is niet goed.
De voornemens waren alleen maar goed. Maar er was een werkplan dat onvoldoende doorgedacht is. Onvoldoende breed is, ook. Wil je echte vernieuwingen, die niet alleen maar veranderingen zijn, maar vooral verbeteringen, tot stand brengen, dan moet je het zo breed mogelijk aanpakken. Als noodzakelijke input niet gebracht wordt, moet je het gaan halen. Dan moet je manieren vinden om het te halen. Want die input moet er komen, zonder zal er geen succes zijn. Het is een kunst om in zo’n proces niet ongeduldig te worden. Ongeduld is een van de grootste struikelblokken in een proces. We kunnen ons geen mislukking meer veroorloven. Want als we er niet in slagen om jongere mensen te enthousiasmeren, hebben we binnenkort nog alleen bejaardentehuizen als clublokaal.
Ik ben van nature een optimistisch mens. Ik geloof, nee ik ben er van overtuigd, dat het nog steeds kan lukken. We moeten wel aan voorwaarden voldoen. Luisteren. Want de belangrijkste pijler onder succesvolle vernieuwing is het leren kennen van en begrip hebben voor je doelgroep. De mensen die al biljarten en die we niet mogen kwijtraken. De mensen die nog niet biljarten maar die we wel graag aan het biljarten willen krijgen. Leren kennen en begrip krijgen doe je tussen en luisterend naar je doelgroep. Dat is een heel langzaam voortkruipend proces. Dat moeten we z’n tijd geven. Niet te gauw teleurgesteld zijn. De sterkste bomen groeien langzaam.
Ook belangrijk: niet vragen wat móet ik doen, maar wat kán ik doen.
Bron: Biljart Totaal (juni 2014)
Auteur: Piet verhaar
Email: pietvangerte@hotmail.com
