De woorden sport en sportiviteit zouden eigenlijk onverbrekelijk bij elkaar moeten horen. Helaas is dat lang niet altijd het geval. Maar al te vaak zie je dat de op het spel staande belangen de sportiviteit overstijgen. Gelukkig zijn ze er nog wel, sporters die daar niet aan toegeven.
Regelmatig krijg ik de kans om te volgen wat er in diverse districten gebeurt. Via internetsites, maar ook regelmatig doordat ik districtsbladen krijg toegestuurd, iets wat ik zeer op prijs stel. In zo’n districtsblad las ik een verslag van een toernooi waarin een van de de titelkandidaten een door de arbiter niet geziene biljardé maakte, maar zelf ging zitten. En daarmee zijn kans om het toernooi te winnen en zijn beste prestatie ooit neer te zetten, aanzienlijk verkleinde. Gelukkig zijn ze er nog wel, de sportievelingen. Uiteraard zijn er veel meer sporters met dezelfde instelling. Als ik hier deze man complimenteer, bedoel ik daarmee alle sporters die eenzelfde instelling waarmaken. Maar het geven van een compliment is op zich niet de reden dat ik dit voorval hier aanhaal. Lees verder: Een kwestie van sportiviteit