Zeven jaar geleden schreef ik in deze rubriek over het wel en wee van pomeransen. Over de vorm de kwaliteit en het toen nieuwe fenomeen de gelaagde pomerans. Moori was in de beginjaren het ei van Columbus: veertien laagjes en in drie hardheden verkrijgbaar te weten Slow, Medium en Quick. De ene speler zwoer erbij, de andere voelde nauwelijks verschil met spelen, maar wel met de prijs…. meer dan tien maal duurder dan de conventionele pomeransen. Lees verder: Half-zacht of half-hard
Vele liefhebbers hechten weinig belang aan de kwaliteit van biljartkrijt. (Zie ook: Waarom is biljartkrijt blauw)
Voor hen is biljartkrijt enkel een middel om de zogenaamde “kets-stoten” te vermijden. Als dat het enige voordeel was, waarom is er dan biljartkrijt te koop : 1 blokje voor 0,50 euro ten opzichte van 1 blokje voor 25 euro. Je moet dan gewoon gek zijn om 25 euro te betalen, als je hetzelfde voordeel kan behalen met een blokje van 0,50 euro.
Wat is het verschil: Fabrikanten van biljartkrijt houden dergelijke informatie zo’n beetje angstvallig geheim en voor hen is hun biljartkrijt het allerbeste dat er op de markt te krijgen valt. Ze hoeven zich ook niet te verantwoorden als ze “rommel” geproduceerd hebben: hier geldt duidelijk de regel: zo lang het maar voldoende verkoopt en er voldoende winst te genereren valt.
Omgekeerd is er ook een stelling die zegt: Als je speelt met het allerbeste biljartkrijt, dan ben je nog geen topspeler. Een topspeler wordt je enkel door een combinatie van : een kwaliteits- keu, met een goede pomerans en biljartkrijt, technisch zéér kundig in de te spelen discipline en als een waardig iemand fungeren aan de biljarttafel. Lees verder: Wat is biljartkrijt
Ik gebruik het Kamui Krijt al weer een paar maanden, waar ik voorheen lyrisch was van het Blue Diamond krijt van Longoni in combinatie met de Kamui Black SS pomerans ben ik nu helemaal om, Kamui krijt is voor mij het beste wat er is. Het krijt is duur in aanschaf en gaat snel op, iedereen zit er met zijn grijpgrage vingers aan en wil het “wonderkrijt” ook wel eens proberen. En dan natuurlijk de discussie of het wel of niet het geld waard is, maar die ga ik hier nu niet uit de doeken doen, ik heb er die €25.00 wel voor over, dan drink ik wel een biertje minder.
Ik gebruik een gemiddelde keu van Longoni, *** MOD Parigi BDS professional van 500 gram, met een pomerans van Kamui, de Black SS.
Wat ik hier wil bespreken is het verschil tussen het Kamui krijt 0,98 en 1,21, waarvan de eerste de oudere versie van de twee. Ik ga het niet hebben over andere merken in deze test, en ga ook niet beweren dat dit krijt beter is dan Blue Diamond (Longoni), Master, Caudron, Ceulemans, Brunswick, Goldstar, Molinari, NIR (Longoni), Predator, Remi Balabushka, Sang Lee, Silver Cup, Triangle enzovoort. Dat gaat een discussie worden die nooit gaat eindigen, ik ben heel tevreden over het krijt van Kamui en alle haters kunnen beter nu gelijk wegklikken of met een heel goed onderbouwde reactie komen. Het krijt wat wel mijn aandacht heeft is het “Russische Magic Chalk“, ben een importeur of leverancier aan het zoeken, maar zo als het er nu voor staat zal ik het wel zelf moeten importeren. (Tips zijn welkom)
Mocht je nog steeds verder willen lezen zal ik mijn best doen om een zo goed mogelijke omschrijving van mijn ervaringen weer te geven.
Kamui Chalk 1.21b (Made in Japan)
Uiterlijk: Beide krijtjes zien er hetzelfde uit als je kleurenblind bent zoals ik 😉
Naast de duidelijke blauwe en oranje verpakking is het krijt identiek in grootte. Het kleine verschil in kleur krijt is dat 1,21 iets donkerder blauw is in vergelijking met de 0,98. Maar als je de 0.98 lang genoeg te gebruikt zie je niet veel van het lichtblauwe meer zien beide er vrijwel hetzelfde uit.
Structuur: De 0,98 is meer zoals klei, het is een beetje pasta en het krijt poeder is eigenlijk heel erg goed en heel erg fijn van structuur. De luchtdichte verpakking met Zip-Lock zit er niet voor niets omheen, en het is aan te raden het krijt daarin te bewaren, dus niet in de zon of op een warm biljart laten liggen. Dan droogt het krijt teveel uit en gaat het verpoederen, en het verbleekt iets. Als je die poederlaag heb weggekrijt komt de kleiachtige laag weer tevoorschijn, maar dat is natuurlijk wel kostbaar om er regelmatig een paar millimeter ter waarde van enkele euro’s af te halen. Na het wegschrapen komt de volle kleur van de pasta weer tevoorschijn.
Verschil: De 1.21 heeft een structuur tussen de 0,98 en normaal “biljartkrijt”. Het poeder is nog steeds erg goed, zoals de 0,98, maar het is minder pasta of klei-achtig. Het 1.21b krijt is minder gevoelig voor uitdrogen en zit dus gewoon in mijn keu-foudraal. Ik heb hiervoor nooit de Zip-Lock voor gebruikt en het is vrijwel dezelfde structuur als de eerste dag, niet echt uitgedroogd. Of in ieder geval, niet merkbaar.
Ik zal niet ingaan op de speelbaarheid, maar zal gewoon het verschil in kenmerken bespreken.
0.98a: Het 0.98 is wat “vetter” en blijft langer zitten op de pomerans, dat is natuurlijk te verklaren, de pasta-achtige structuur heeft een betere hechting en je hoeft dus minder vaak te krijten als met de 1.21b. Daar staat weer tegenover dat het ook vettere plekken op de speelbal achterlaat, en die zijn soms lastig om te verwijderen. Ik maak mijn ballen altijd met de hand schoon en heb daar toch wel een paar minuten extra werk aan. Een ander voordeel is weer wel dat er haast geen krijt op de tafel komt, en dat is met het 1.21b krijt weer een stuk meer.
1.21b: Het 1.21 krijt bijna het tegenovergestelde van het 0.98. Een stuk minder pasta-achtig, meer wel vetter dan “normaal” krijt. Het blijft veel beter en langer op de pomerans zitten dan gewoon krijt, maar minder lang dan de 0.98. Gelijk met het aanbrengen van het krijt merk je het verschil, het heeft meer het gevoel van gewoon krijt, in plaats van de pasta van de 0.98. Het 1.21 maakt niet van die moeilijk te verwijderen plekken op de speelbal, maar er valt veel meer op de tafel, wat dus weer resulteert in blauwe handen en meer stofzuigwerk. Helemaal weg krijg je niet met de stofzuiger, op sommige plaatsen blijft een blauwe gloed achter, het fijne poeder van de 1,21 lijkt wel door het laken heen te kruipen, want na het stofzuigen heb je gelijk weer blauw aan je handen.
Eindoordeel: Persoonlijk vind ik het 0,98 krijt veel beter. Begrijp me niet verkeerd, het 1.21 is uitstekend, zo niet briljant. Maar ik speel thuis vrij vaak en poets liever de ballen dan dat ik de hele dag met blauwe handen rondloop. Ik heb deze klachten van meer spelers gehoord en baseer dan ook een deel van mijn ondervindingen daarop. Bijna iedereen ging na een tijdje weer terug naar het 0.98 krijt na het proberen van het 1.21 krijt.
Hoe dan ook dit stukje is geen veroordeling of advies. Ga altijd op je eigen ervaring af, en neem mijn ervaring mee in je besluit tot aankoop. Beide krijtjes van Kamui zijn perfect, je kan veel effect geven, hoeft maar af en toe te krijten, ik krijt met beide om de 10 stoten, en bij klein spel om de 20 of 25 stoten. Deze krijtjes geven vertrouwen maar de 0.98 en 1.21 zijn niet echt met elkaar te vergelijken.
De vele kwaliteiten van Frédéric Caudron vastgelegd op 1 DVD. Meer dan 140 verschillende stootbeelden uitgevoerd gedurende de periode van 2003 – 2007. Fragmenten van Europese finales clubteams, het EK en WK, de Biljart Master Tour en de Franse “Top Ligue” etc.
De moeilijkheidsgraad van de getoonde punten gebruikt de kampioen zelf als basis om er een klassement aan te koppelen Spectaculaire punten, herhalingen in vertraging en diverse grafische toelichtingen Commentaar van Frédéric Caudron en Eddy Leppens.
En het merk Molinari – ( Molinari = Made by Predator) kennende moet dit een van de betere krijtjes zijn die er op de markt zijn.
Heb dit krijt nog niet getest, zodra ik deze heb gebruikt komt hier natuurlijk mijn ervaring.
Ondertussen wel van een collega biljarter begrepen dat het een vrij vet krijt is, vergelijkbaar met Blue Diamond, dus gewoon een goed stuk krijt voor een redelijke prijs.
Dekeu of queue
Is een onmisbaar hulpmiddel voor het biljarten en dient om de speelbal in de juiste richting te dirigeren met een bepaalde snelheid en een gewenst effect. De keu is circa 140 cm lang en heeft aan het uiteinde een verstevigde dop om de bal mee te stoten, de zogenaamde pomerans, meestal van leer gemaakt.
De lengte van de keu is maximaal 150 cm, het gewicht van de keu is niet reglementair vastgelegd, evenals de doorsnee van de pomerans.
Gewicht
20 grams gewichtsring voor biljartkeu
Afhankelijk van de spelsoort kiezen spelers voor wat zwaardere of lichtere keu. De gewichten van de keu voor het libre-spel varieren van 470 tot 520 gram. De ene speler verlangt een lichte keu van zo ongeveer 480 gram en een andere speler wil perse een zware keu die soms even boven de 530 gram komt. Voor het zogenaamde “kleine spel” is een lichte keu aan te bevelen, voor de rondspeelballen (driebanden) nemen de meeste spelers liever een wat zwaardere keu.
Het gewicht van de keu zit hem in het achtereind, wat soms uit meerdere delen bestaat en door tussen deze delen metalen ringen te plaatsen kan men de keu naar eigen wens nog iets verzwaren. Dit kan ook worden toegepast om de keu beter in balans te brengen met bijvoorbeeld een andere top die wat zwaarder of lichter is. Lees verder: Keu (libre)
De biljarter ervaart de ene tafel als prettig, de andere als moeilijk. Er zijn nogal wat oorzaken te noemen waarom het verschil per biljarttafel kan verschillen: Het laken. Dit kan langzaam of juist snel zijn, nieuw of oud, wellicht zelfs vochtig. De ballen. Nieuw of oud, schoon of vuil, soepel of stug.
De psyche van de speler. Dit kan zeer subjectief zijn. Gaat het de eerste beurten goed of juist heel slecht, dan zal de speler al gauw geneigd zijn conclusieste trekken. Zo’n mening kan haaks staan op die van de tegenstander en is dus arbitrair.
De bandafslag. Hier raken we een concrete aanwijzing die werkelijk bij een bepaalde tafel hoort. Deze is meetbaar, bijvoorbeeld door middel van een ‘diamondsysteem’ en bepaalt voor het grootste deel wat ik zou willen noemen het ‘karakter’ van het biljart.
Een gevorderde speler zou tijdens het instoten de bandafslag moeten leren kennen, zodat hij tijdens de partij hiermee rekening kan houden. Geen sinecure, maar toch… Lees verder: Biljartbanden
Evenals vorige maand heb ik me beziggehouden met de resultaten van de ver-schillende pomeransen. Weer zo’n vijftig opnames gemaakt met een High Speed camera (420 opnames per seconde).
Zoals reeds geschreven is de snelheid en resolutie lang niet hoog genoeg om exact te zien wat er tussen bal en pomerans gebeurt tijdens het aanspelen van de speelbal. Toch wordt wel steeds duidelijker dat bij een (te) zachte pomerans behoorlijk wat energie wordt ingeleverd, hetgeen resulteert in minder voorwaartse snelheid van de speelbal. Lees verder: Pomerans deel III
Een stukje geschiedenis van ’s werelds beste biljartlaken
Iwan Simonis sinds 1680
Dit jaar bestaat de bekende en wereldbefaamde biljartlakenfabrikant Iwan Simonis maar liefst 333 jaar. De naam Iwan Simonis staat voor biljartlakens van de allerbeste kwaliteit. Reden om eens in de geschiedenis te duiken van dit bedrijf met meer dan drie eeuwen ervaring…
De Belgische stad Verviers ligt in het vlakke stroomgebied gevormd door de vallei van de Vesdre. Door het lage gehalte aan calciumoxide is het water van zo’n goede kwaliteit dat dit uitermate geschikt is om wol te wassen. In deze vallei opent Guillaume Henri Simon Simonis, een in 1640 in Verviers geboren bourgeois handelaar, ook bekend als “Le Mercier” (garen- en bandverkoper), in 1680 de Simonis-fabriek. Het bedrijf krijgt vastere voet aan de grond onder leiding van Jacques Joseph Simonis die de onderneming noemt naar zijn zoon Iwan, geboren in Verviers in 1769.
William Cockerill
Aan het einde van de achttiende eeuw werkten spinners in Verviers nog met een spindel, terwijl tijdens de Industriële Revolutie in Engeland al machines werden gebruikt. In een poging om het Britse monopolie te beschermen, dreigt de Britse overheid iedereen die deze techniek wil exporteren permanent te verbannen. Toch vertrekt de jonge Britse ingenieur William Cockerill in 1797 naar Zweden met de blauwdruk van zijn bekende wolspinnerij. Niemand lijkt geïnteresseerd in zijn ideeën en uiteindelijk komt hij in Hamburg terecht. Daar ontmoet hij een wolinkoper van Simonis die de waarde inziet van deze techniek, die tot dan onbekend is op het Europese continent. Deze pionier verhuist met zijn gezin naar Verviers en tekent een contract waarin hij ermee instemt om uitsluitend spinmachines te produceren voor zijn nieuwe werkgever. De eerste machine wordt in 1797 gebouwd, in het gebouw dat bekend staat als “Au Chat”. Het succes laat niet lang op zich wachten voor Simonis dat nu niet alleen met gelijke
wapens de concurrentiestrijd met Engeland kan aangaan, maar ook een enorme technologische voorsprong heeft op zijn continentale concurrenten.
De gouden eeuw
Deze spinmachine is maar de eerste in een reeks van technologische innovaties die aan het begin van de negentiende eeuw in Verviers het licht zien. De productie- en transportcapaciteit worden naar nooit geziene hoogten gedreven dankzij de uitvinding van elektriciteit, de stoommachine en de opkomst van de spoorwegen. In 1878 wordt de dam La Gileppe met een capaciteit van twaalf miljoen kubieke meter in werking gesteld, met als doel alle lokale textielbedrijven te voorzien van dezelfde kwaliteit zuiver water. Deze innovaties, en een overvloed aan geschoolde arbeiders, doen Verviers uitgroeien tot een bloeiende stad en een centrum van de wolindustrie, zoals de concurrenten Bradford (Engeland), Mönchengladbach (Duitsland), Roubaix (Frankrijk) en Tilburg (Nederland)
Wereldoorlog I en II
Tijdens de Eerste Wereldoorlog kent de handel in wol een enorme terugval door een gebrek aan grondstoffen. Gevolgd door de economische crisis tussen 1929 en 1935. De productie wordt beperkt en arbeiders worden ontslagen. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog is wol schaars. Aan het einde van de oorlog wordt de spinnerij van Simonis per vergissing gebombardeerd en zo kan de onderneming geen grote rol spelen in de heropleving van de economie die volgt.
Peltzer & Fils
Peltzer & Fils, zelf ook een succesvolle onderneming, wordt in 1785 opgericht door Jean Henri Peltzer, uit het Duitse Stolberg. De onderneming opent haar deuren in Hodimont, dat nu deel uitmaakt van het district Verviers, maar in die tijd toebehoort aan het Hertogdom Limburg, een Nederlands gewest in handen van de Habsburgers. De onderneming blijft groeien en opent in 1849 een filiaal in Buenos Aires en nog een in Polen in 1885. In 1961 worden de activiteiten van de nv Simonis en Peltzer samengevoegd in de Société Anonyme des Draps et Filés Iwan Simonis (of de Belgische nv Iwan Simonis Cloth), met een nadruk op de commerciële continu- ïteit. Het kapitaal van deze onderneming wordt volledig ingebracht door de groep PELTZER.
Groei
De groeiende vraag naar Iwan Simonis lakens in Noord-Amerika leidt in 2000 tot de oprichting van het filiaal Iwan Simonis Inc. in Gurnee bij Chicago, Illinois (VS). Iwan Simonis, Inc. verhuist in januari 2010 dan naar een grotere vestiging in Libertyville, Illinois (VS). Iwan Simonis biljartlakens worden nu geëxporteerd vanuit de productievestiging in België naar meer dan 50 landen op elk continent. De grote fabrieken beschikken over de allernieuwste gespecialiseerde apparatuur en men is daar continu aan het werk om de kwaliteit van Iwan Simonis lakens te verbeteren. Daarom staat het merk Simonis in de hele wereld synoniem met het allerbeste biljartlaken. Vandaag de dag produceert men een volledig gamma van lakens voor de keusporten pool, snooker, carambole en piramide die aangepast zijn aan de specifieke kenmerken van elk spel dat gespeeld wordt op biljarttafels over de hele wereld. In mei 2012 werd SALUC nv, wereldleider in de productie van ARAMITH biljartballen, overgenomen en vormt nu onderdeel van de Iwan Simonis bedrijven.
De oudste zijn betekent niet dat je de beste bent
Simonis bestaat nu 333 jaar. Een historisch maar vooral indrukwekkend jaartal wat symbool staat voor traditie, prestige en de hoogste kwaliteit. Samen met Aramith biljartballen is Simonis in Nederland al jaren een begrip in de biljartsport. Beide topproducten zijn officieel erkend door de Koninklijke Nederlandse Biljartbond (KNBB), vele federaties en organisatoren van kampioenschappen en toernooien. Simonis en Aramith leveren de KNBB en de Nederlandse biljartvakhandel exclusief de hoogst denkbare kwaliteit. Voor de vele verenigingen, organisaties, recreatieve/amateur en professionele speler, zijn Simonis en Aramith een volwaardige garantie voor een spel met de beste lakens en ballen die de biljartsport te bieden heeft. Iwan Simonis is weliswaar het oudste bedrijf in de biljartindustrie maar de oudste zijn betekent niet dat je de beste bent, het beste zijn heeft Simonis gemaakt tot de oudste!
De keu of queue
Zoals reeds geschreven is de snelheid en resolutie lang niet hoog genoeg om exact te zien wat er tussen bal en pomerans gebeurt tijdens het aanspelen van de speelbal. Toch wordt wel steeds duidelijker dat bij een (te) zachte pomerans behoorlijk wat energie wordt ingeleverd, hetgeen resulteert in minder voorwaartse snelheid van de speelbal. 