Dave Christiani zag het levenslicht op 18 juli 1979 te Heerlen. Hij bracht z’n eerste 30 levensjaren door in Kerkrade, waarvan de eerste 20 bij zijn vader Leo en moeder Sibilla Christiani.

Het golfbiljart was het eerste contact met de biljartsport. Twee ooms van hem beoefenden dit in een café dicht in de buurt van zijn oma. Toen hij ongeveer 6 jaar oud was, ging hij wel eens mee naar de bingo met zijn oma en mocht dan in de pauze op het golfbiljart spelen, echter… alleen met de handen…

Rond z’n 8^e mocht hij het dan eindelijk ook met een keu proberen en dat ging direct al vrij goed. Rond zijn 11e werd hij gevraagd of hij in de competitie mee wilde spelen maar dat vond vader Leo natuurlijk niet zo`n geslaagd idee. Zo jong, en dan al in de kroeg? Nee, liever niet!

Op zijn 13e kwam hij door een vriend op een clubavond van biljartvereniging De Eendracht in Kerkrade terecht. Toen hij plots een serie van 7 maakte, vroeg iemand van de club hem zijn naam. Na zich te hebben voorgesteld, wist de man hem te vertellen dat zijn opa vroeger ook in deze club gespeeld had. Hij vroeg hem meteen om lid te worden van de club. Na overleg met zijn vader, die dit nog steeds niet echt een fijne gedachte vond, mocht hij 2 keer per week naar de clubavond. Na ongeveer 8 maanden trainde Dave al elke dag vele uren. De grondbeginselen van het Libre, werden hem in eerste instantie bijgebracht door Joshi Grosic (foto), die, nadat Dave uiteindelijk bondstraining kreeg, een trouwe supporter werd en was die stad en land mee afreisde om Dave te steunen bij zijn wedstrijden.

Op zijn 15e won Dave zijn eerste Junioren Libre titel op kleine tafel met precies 100 moyenne. Een finale om nooit te vergeten. Want voor de finale partij speelde hij in 1 beurt uit en viel daarna flauw. Na een kort bezoek aan de arts in de buurt speelde hij ook de finale weer in 1 beurt uit en werd in een bomvol café kampioen.

Dave Christiani (Foto: Uit de oude doos als lid van BV. G.O.N.A. uit Berg aan de Maas)

Dave’s beide opa`s waren goede kaderspelers in hun tijd. Helaas stierven ze beide toen Dave nog maar 1 jaar oud was. De biljartgenen heeft hij ongetwijfeld van beide geërfd. Al heel snel ging hij spelen in een jeugdteam in Heerlen, waar Sjef Bolders, toenmalig jeugdbegeleider, hem onder zijn hoede nam. Bolders reisde met Dave en het team toen het halve land door en behaalde met het team een Nederlandse en zelfs een Europese jeugdtitel.

Na ongeveer een jaar had Dave al zoveel vooruitgang geboekt dat talentvolle speler in aanmerking kwam voor bondstraining, die wekelijks werd verzorgd door toenmalig bondstrainer Paul Hendriks tot zijn vijftiende.

Onvergetelijk was het optreden in de show van Paul de Leeuw. Op zijn 16e werd hij gekozen uit meerdere jeugdige biljarters om 10 minuten les te krijgen tijdens de uitzending van niemand minder dan de Belgische grootheid Raymond Ceulemans.

Op 5 maart 1995 won Dave zijn eerste aansprekende titel. In de overgangsklasse libre op kleine tafel werd het een kampioenschap om nooit te vergeten. In de 5^e ronde speelde hij in één beurt uit en ging vervolgens van z’n stokje. Na een kort bezoek aan een arts in de buurt, speelde hij de finalepartij opnieuw in één beurt uit en werd in een overvol café in Kerkdriel zonder puntverlies nationaal kampioen met een eindmoyenne van precies honderd!

Mede door deze prestatie kwam hij bij de bondscoach Tony Schrauwen terecht. Deze trainde en begeleidde hem tot zijn 23^e. Tony was niet alleen zijn trainer maar werd ook een persoonlijke vriend van Dave. Helaas kreeg Tony (afgebeeld op onderstaande postzegel) een zeldzame spierziekte genaamd ALS en overleed in juli 2005.

[Amyotrofe laterale sclerose of ALS is een tamelijk zeldzame neurologische ziekte waarbij de motorische zenuwcellen in het ruggenmerg, de hersenstam en de motorische schors van de hersenen afsterven waardoor progressief krachtsverlies en verlamming ontstaat, die uiteindelijk tot de dood van de patiënt door verlamming van de ademhalingsspieren leidt]

Dave: “Voor mij was Tony de beste trainer die ik maar wensen kon. We hebben zoveel plezier tijdens toernooien gehad en de man had zoveel fantasie en inlevingsvermogen. Hij was de enige die mij na een verliespartij weer aan het lachen kon maken. Bovendien kon hij me na elke partij precies vertellen wat ik fout gedaan had en waar het mis was gegaan. Tony Schrauwen was een bijzonder persoon in alle opzichten”.

Vanaf seizoen 1996-1997 speelde Dave als junior al twee nationale kampioenschappen bij de senioren. Beiden waren leermomenten want zowel de 1^e klasse libre-groot en de hoofdklasse 57/2, werd hij tijdens de prijsuitreiking als eerste van het deelnemersveld gefeliciteerd met een achtste plaats. Een seizoen later lukte het dan toch opnieuw een nationale titel in de wacht te slepen. Op 25 januari te Ulestraten veroverde hij de titel Ankerkader 47/2 bij de junioren en mocht naar het E.K. in het Tsjechische Brno.

Daar speelde hij zo goed dat hij Europees Kampioen werd met 54,54 moyenne. Vanaf dat moment maakte hij ook langzaam naam bij de senioren. Op 10 januari 1999 werd hij in Deventer kampioen in de eerste klasse bandstoten-groot en 3 weken later veroverde hij z’n eerste Ereklasse titel in de discipline Ankerkader 71/2 in het Daarlervener Vossenhol. Er zouden nog vele titels volgen bij de elite. Toen hij op 23 maart 2003 in Wijchen de Europese titel in het ankerkader 47/2 binnenhaalde met 102,00 gemiddelde besloot hij over te stappen naar het driebanden. Hij speelde 4 jaar in de Eredivisie bij het Hengelose Twentevisie, later Hatrans/Twente, samen met topspelers als Jaspers, Zanetti en Tasdemir. Vanaf seizoen 2009-2010 verhuisde hij naar het Vlaardingse TOVV.nl/MCR waar hij samenspeelde met onder anderen Dion Nelin, Richard Bitalis, Ruud Nieuwenburg, Emilio Sciacca en reserve/teameigenaar Peter Loenen.

Het jaar daarop werd het team versterkt met Eddy Merckx die na het vertrek van Nelin op het eerste bord ging spelen. Weer een jaar later werd het team opnieuw versterkt. Frans van Kuyk nam het tweede bord over van Dave en Bitalis kwam op “vier” te spelen. Dit team werd bekerwinnaar in 2011-2012 en een jaar later tweede in zowel de reguliere- als bekercompetitie.Naast de vaderlandse Eredivisie speelde Dave ook in de Belgische NIDM driebanden competitie. Daar verdedigde hij zeven seizoenen lang de kleuren van BV. Zanzibar uit Leuven.

Tussen al dat driebanden groot geweld door, vertolkte Dave ook (grotendeels) een reserverol in de Topteam competitie bij Etikon met toppers als Fabian Blondeel, Jean Paul de Bruijn, Patrick Niessen en Henri Tilleman. In 2010-2011 werd een uitstapje gemaakt naar het driebanden klein in district Nijmegen waar hij speelde bij Waalzicht 1. Zijn eindmoyenne na 8 partijen bedroeg 1,830. De twee seizoenen daaropvolgend speelde hij Bandstoten als lid van het Topteam van De Graafschap Biljarts.

Nederland is in de afgelopen jaren in een crisis beland waarvan het einde nog niet in zicht is. Dit heeft ook zijn weerslag op de biljartsport, want steeds meer sponsoren moeten zich noodgedwongen terugtrekken. Dit betekende uiteindelijk ook helaas het einde van TOVV.nl/MCR als sponsor in de Eredivisie.

In seizoen 2013-2014 speelde Dave een paar wedstrijden voor het in de eerste divisie uitkomende Koningsleer in Druten. Hij speelde daar samen met Harrie van de Ven, Kenny Miatton, Mathy Monnissen en Jan Roelofs en Nicky van Venrooy. In België speelde hij in Herentals, samen met Christian Rudolph , Leon Smolders en Geert Meylemans. Ook in Duitsland speelde Dave op het hoogste niveau in de Bundesliga. In Bergisch Gladbach waren Martin Horn , Torbjörn Blomdahl , Markus Döhmer en Thomas Horcher zijn teamgenoten. Tenslotte werden een paar partijen gespeeld in Deventer voor Dibo/the City. Samen met Micha van Bochem, Jos Bongers, Martien van der Spoel en Henny de Heus kwam dit team uit in de Topteamcompetitie.

Seizoen 2014-2015

Dave blijft bij Bergisch-Gladbach in de Bundesliga spelen. De grootste verandering dit seizoen ligt in het feit dat hij weer zal uitkomen in de vaderlandse Eredivisie. Bij MCR Barendrecht verbond hij zich voor drie seizoenen aan zijn eerdere sponsor Peter Loenen. Het team zal verder bestaan uit Eddy Leppens, Richard Bitalis en Sander Jonen. In de Belgische competitie keert hij terug op het oude nest van Zanzibar. Op dit moment is het nog niet duidelijk of hij ook in andere competities zal gaan uitkomen.

Hoogtepunten

Hoogtepunten in Dave’s carrière zijn het spelen van zijn eerste W.K. driebanden te Cuenca in Ecuador in 2007. Helaas verloor hij na winst in de openingspartij tegen JP de Bruijn, zijn laatste poule wedstrijd tegen de Duitser Christian Rudolph na een 2-0 achterstand in sets, op één carambole in de 5^e en laatste set. Hierdoor miste hij op een haar na de laatste 16 waar de Japanner Ryuuji Umeda uiteindelijk de titel opeiste met een gemiddelde van 1,426. Dave speelde 1,149 en werd als 25^e geklasseerd.

Het jaar 2012 mag gezien worden als het meest succesvolle jaar tot nu toe. Hij won op superieure wijze het Inkada-Grand Dutch [pentatlon] in Haarlo(foto links met Sander Jonen die de Masters Artistiek won) en werd tevens nationaal kampioen in de spelsoorten Bandstoten (met een recordmoyenne van 21,92 en Libre. Het Driebanden gemiddelde werd verbeterd naar 1,437 met een hoogste serie van 21. Als aantekening mag niet ontbreken dat zijn beste partij na 13 beurten werd beëindigd: 3,846. Tijdens de Worldcup te Wenen behaalde hij de tiende plaats. De kwartfinale ging verloren tegen Dick Jaspers, maar in die partij maakte hij wel de 2^e set in één beurt uit! Begin 2014 herhaalde hij in Haarlo het huzarenstukje van twee jaar daarvoor door opnieuw het pentatlon te winnen. In de finale van deze Etikon Grand-Dutch versloeg hij na een zenuwslopende finale de ster van de toekomst: Raymund Swertz.