Cornelis Henricus Rochus de Ruijter, geboren op 23 maart 1925 te Waalwijk, overleden op 10 februari 1983 te Waalwijk.

Keesje de Ruyter, het Waalwijkse biljartwonder zoals hij toen werd genoemd, gaf vaak samen met zijn broer Henny demonstraties in het café van zijn vader, Drik de Ruyter, aan de Markt in Waalwijk.
Tweemaal, in 1937 en 1939, maakte Polygoonfilm daar opnames van. Naar aanleiding van die films liet zijn vader reclamefoldertjes maken voor zijn zaak met daarop, aan de achterkant, de dienstregeling van de autobusdiensten van de BBA en ATO en van de trein Den Bosch – Lage Zwaluwe. In de jaren ’30 werden hem die demonstraties verboden door de kantonrechter vanwege zijn zeer jonge leeftijd. Pas op 14 jarige leeftijd mocht hij deze activiteiten weer gaan uitvoeren.

Biljartwonder
In 1934 opende vader Drik café City aan de Markt en wist dit door het organiseren van allerlei toernooien in korte tijd uit te bouwen tot het biljartcentrum van de Langstraat. Kleine Kees moet zo gefascineerd zijn geraakt door al die biljarters, dat hij de euvele moed had ’s ochtends in alle vroegte in zijn eentje in het café te gaan oefenen totdat hij zich de kunst had meester gemaakt. Op een goede dag werd hij letterlijk en figuurlijk ‘ontdekt’ door zijn vader die hem vanaf dat moment ook overdag op het biljart liet spelen. De klanten vonden het aanvankelijk wel grappig om het tegen dat ‘menneke’ op te nemen en brachten hem de laatste fijne kneepjes bij. Al gauw versloeg Keesje echter zijn leermeesters en snelde zijn roem hem vooruit. Hij kwam op dat moment amper boven het biljart uit en moest voor vele stoten nog languit op de tafel gaan liggen maar hij was de onbetwiste ster van de Waalwijkse biljartwereld geworden.

De Waalwijkers zouden hem echter niet lang voor zichzelf houden, want al in februari 1937 verschenen de eerste artikelen in de regionale kranten over het jeugdige biljartwonder. Die berichten werden al gauw overgenomen door de landelijke (en zelfs internationale) pers en uit alle hoeken van het land stroomden de uitnodigingen voor demonstraties binnen. Eind 1937 kwam er ook een uitnodiging voor een tournee door Amerika en dat was voor Polygoon aanleiding om filmopnames te komen maken van het ‘Waalwijksche biljartwonder’ (zie onder).

Begin 1938 werd tegen Drik de Ruijter een eerste rechtszaak aangespannen wegens ‘het doen verrichten van arbeid door een kind beneden 14 jaar.’ Toen Keesje zijn 14e verjaardag had gevierd en de uitnodigingen weer binnenstroomden, volgde een rechtszaak wegens ‘het doen verrichten van arbeid door personen beneden de leeftijd van 18 jaar ’s avonds na 8 uur in koffiehuizen.’ De uitspraak volgde in 1939: Keesjes biljartspel werd door de rechter niet beschouwd als‘arbeid in de zin van de wet.’ Het openbaar ministerie ging in hoger beroep, maar dit beroep werd uiteindelijk in januari 1940 door de Hoge Raad verworpen. In 1939 werd Keesje uitgenodigd om in Argentië een aantal demonstraties te komen geven. Naar aanleiding hiervan reisde Polygoon wederom af naar Waalwijk en maakte opnieuw opnames van hem. Ditmaal werd ook zijn broertje Henny de Ruijter voor de camera’s gehaald.

Nederlands kampioen
In 1942 werd Kees lid van de Nederlandse Biljart Bond. Vanwege zijn sterke spel werd hij meteen geplaatst in de tweede klasse groot biljart; aan kampioenswedstrijden mocht hij echter pas deelnemen als hij zijn achttiende verjaardag had gevierd. Kort voor die dag won hij echter ongeslagen de Brabantse voorwedstrijden voor het Nederlands kampioenschap tweede klasse klein biljart kader 35/2; de officials van de N.B.B. streken over hun hart en verleenden hem dispensatie om aan de finale in Amsterdam mee te doen, waar hij de bronzen medaille veroverde. In 1944 werd hij Nederlands kampioen in dezelfde discipline in de eerste klasse en zorgde meteen voor een sensatie door met een partij van 400 caramboles een beurt te beëindigen.

Europees kampioen
Op 5 februari 1950 was de sensatie zo mogelijk nog groter: Kees werd in St. Etienne (FR) ongeslagen Europees kampioen kader 47/2. Waalwijk stond op z’n kop! Het waaide, regende en sneeuwde toen de nieuwbakken kampioen enkele dagen later in Waalwijk arriveerde, maar dat weerhield de vele enthousiaste bewonderaars er niet van om via luidsprekers op het Raadhuisplein de huldiging, die plaatsvond in de raadszaal, te volgen. Na de huldiging begeleidde harmonie St. Crispijn Kees naar huize De Ruijter en dat kon niet missen: op de gevel van café City was die dag namelijk in groene neonletters de tekst ‘Café Kees de Ruijter’ aangebracht. Enkele maanden later, op 1 mei om precies te zijn, behaalde Kees zijn tweede Europese titel: in Wenen werd hij Europees biljartkampioen in de discipline libre.

Nederlands kampioen
Als titelverdediger nam Kees in januari 1951 deel aan het Europees Biljartkampioenschap 47/2 in Waalwijk, waar hij beslag legde op de 3e plaats. Op 25 november 1951 werd hij in eigen huis (de nog jonge biljartvereniging ‘Entre nous’ tekende voor de organisatie in Café City) Nederlands kampioen groot biljart libre en verbeterde en passant zijn eigen Nederlands record hoogste serie door dat op 487 te brengen. Meteen na afloop vond de huldiging plaats, waarvoor zelfs de kersverse burgemeester van Hengelo was overgekomen! In de daaropvolgende jaren grossierde Kees in Nederlandse titels.

Kastelein
Na jarenlang in het café van zijn vader gewerkt te hebben, vertrok Kees de Ruijter medio juli 1950 naar Amsterdam, waar hij gerant werd in café-restaurant annex biljartcentrum Dubois aan de Ceintuurbaan. Een enorme heimwee dreef hem eind augustus echter alweer naar Waalwijk. Na zijn huwelijk in 1952 besloot hij in Maastricht café Aux Quatre Saisons uit te gaan baten. In Maastricht hield Kees het al langer vol dan in Amsterdam, maar andermaal won zijn verlangen naar Waalwijk het van zijn café-biljartcentrum en eind 1954 keerde hij weer terug. In 1959 deed zich de kans voor in Ulvenhout een café over te nemen en Kees besloot het aanbod aan te nemen, maar al in het daaropvolgende jaar bleek de heimwee toch te groot en keerde de familie definitief terug naar Kees’ zo geliefde Waalwijk. In 1964 opende hij aan de Grotestraat 147 ‘Café Kees de Ruijter’.

Rond deze tijd openbaarde zich bij hem een spierziekte die het einde betekende van zijn actieve biljartcarrière en hem uiteindelijk het werk als kastelein onmogelijk maakte. Om toch wat om handen te hebben, begon hij een handel in biljartartikelen en gaf hij af en toe les. Na een veelbewogen leven overleed Keesje de Ruijter te Waalwijk op 7 februari 1983. Hij werd slechts 57 jaar.

Kees was erg succesvol in de disciplines anker kader 47/2 en in het libre. Hij werd er 31 maal Nederlands kampioen mee en 2 maal Europees kampioen. De eerste Europese titel behaalde hij in Saint Etienne in Frankrijk en de tweede titel in Wenen, Oostenrijk.

Elf jarig Keesje de Ruyter het biljartwonder oefent voor zijn tournee naar de Verenigde Staten, 1939. Kees de Ruyter, ook wel Keesje de Ruyter, (Waalwijk, 1925 – 10 februari 1983) is een voormalig Nederlandse biljarter. Hij was erg succesvol in de disciplines Cadre 47/2 en in het Libre. Hij werd tweemaal Europees kampioen en 31 maal Nederlands kampioen. Hij gaf op 11-jarige leeftijd staand op een kratje biljartdemonstraties in het café “Drik de Ruijter” van zijn ouders op de Markt in Waalwijk. Eind jaren dertig verbood de kantonrechter hem dit omdat hij toen nog te jong was. Pas op 14 jarige leeftijd mocht hij deze activiteiten uitvoeren. Tweemaal, in 1937 en 1939, werd hij door Polygoonfilm gefilmd.

De inhoudt op deze pagina van bv b.e.j.a. is Digiproved © 2015