Jan Wiemers (1877 – 19..) zoon van een sociëteitshouder W Wiemers uit Dokkum, was al op achtjarige leeftijd zo intensief aan het biljarten dat zijn vader er dag in dag uit op moest toezien dat zoonlief niet te laat op school kwam. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon en vroeg in de twintigste eeuw groeide de ‘Leeuw van Dokkum’, zoals Wiemers’ bijnaam luidde, tot een van de allerbeste biljarters van Nederland uit. Wiemers was een Abe Lenstra avant la lettre. Hij had geld, veel geld kunnen verdienen door als prof op te treden in de Académie de Billard in Parijs, maar Wiemers – amateur in hard en nieren – dacht er geen seconde aan.

Wiemers taande niet naar geld en roem, maar was wel strijdvaardig en bleef tot het laatste moment proberen de wedstrijd naar zijn hand te zetten. Hij was een rasbiljarter met een geweldige keuvoering en vanwege zijn sportiviteit een voorbeeld voor zijn tegenstanders. Toen de Dokkumer in 1942 op 65-jarige leeftijd een punt achter zijn carrière zette, kreeg hij in de Biljartrevue, het officiële orgaan uit die tijd, maar liefst twaalf (!) tekstpagina’s aandacht.

In Dokkum is later de biljartvereniging Jan Wiemers opgericht.