Gewoon biljarten (libre), zoals je vooral in het café ziet, was voor topspelers zo gemakkelijk geworden dat op een gegeven moment werd besloten vakken op het groene laken aan te brengen. In deze vakken, waarbij de lijnen 47 danwel 71 centimeter vanaf de rand waren getrokken, mochten niet meer dan één of twee caramboles worden gemaakt. Dan moest een van de ballen het vak verlaten. Later werden nog extra handicaps aangebracht in de vorm van kleinere vakjes, ankers. De kaderspelen werden in de loop der jaren populair naast bandstoten en driebanden. Nu is driebanden de enige belangrijke spelsoort.
Hans Vultink, geboren in Aalten, was een kaderspeler bij uitstek. In november 1985 behaalde hij zijn vijftigste individuele titel (nationaal kampioen ankerkader 47/2). Een jaar later stopte hij met topbiljarten.Over zijn mooiste moment hoeft Vultink nauwelijks een seconde na te denken. Zaterdag 22 maart 1975 in Rotterdam. Wereldkampioenschap 47/1. Hij was toen 37 jaar en brak alle records die in dit spel mogelijk zijn. Hij speelde een algemeen toernooi-gemiddelde van 42.76 en maakte een partij van 300 caramboles in één beurt uit. Deze ultieme serie in de partij tegen de Argentijn Berardi is nooit geëvenaard.’De ballen die in het 47/1 de speler tot radeloosheid kunnen brengen door steeds net in hetzelfde vak te sluipen, gehoorzaamden feilloos. Vultink voelde zich niet meer nerveus, zelfs niet toen hij in het zicht van de finish was. Bijna achteloos leverde hij de volmaakte prestatie. De koning van de rappèl kwam tot een nooit vertoonde machtsgreep in het eenstootskader’, schreef verslaggever Ben de Graaf de maandag daarna in de Volkskrant.
Vultink biljart nog in zijn vrije tijd, maar alleen in teamverband. Onlangs scoorde hij in de driebandencompetitie (tweede divisie) nog een moyenne van 1.346. Hij wordt bij het spelen nogal gehinderd door een blessure die hij in 1995 bij een ongeluk opliep. ‘Ik heb net zoè kapotte enkel als Van Basten. Als ik lang moet staan heb ik er last van.’ Hij heeft een eigen bedrijf in speel- en amusements-automaten in Eibergen. ‘Niet zo erg groot, maar groot genoeg voor mij’, zegt de man die zijn hele leven in de Achterhoek heeft gewoond en daar ook wel zal blijven wonen.
Bron: eigen onderzoek
