We zijn na alle veranderingen die er de laatste jaren over ons zijn uitgestort, een beetje verandermoe. Veranderingen bestuurlijk. Veranderingen op wedstrijdgebied. Het moest en moet, daar zijn we het wel over eens. Maar het zou fijn zijn als we nu eens een poosje klaar zouden zijn. Vinden we.
Het is een vrome wens. Het zal voorlopig ook een vrome wens blijven. Hoe goed je een verandering ook voorbereidt, het blijft altijd iets waarvan je denkt of verwacht dat het een verbetering zal blijken. Soms hoop je het alleen maar. Veranderen, vernieuwen, is bijna altijd een zaak van lange adem. Lees verder: Verbeterend vernieuwen is een zaak van lange adem
Wie met een beetje belangstelling alles rond de KNBB volgt, weet dat er de komende tijd heel wat aangepakt moet gaan worden. De structuur waarin de KNBB het beste gegoten kan worden om ook in de toekomst weer wat meer ‘vuurvast’ te kunnen zijn, daar houden vooral onze bestuurders en afgevaardigden zich mee bezig. Daarnaast is er het vraagstuk hoe we de bond weer kunnen maken tot een bond waar men graag lid van wil zijn.
Inmiddels is er een werkgroep aan de slag gegaan die dit zal proberen aan te pakken. In een brief die naar alle districten is verstuurd, zijn een aantal vragen en opdrachten geformuleerd. De werkgroep hoopt zo meer en beter inzicht te krijgen in wat een lidmaatschap voor mensen aantrekkelijker kan maken. Dat is hard nodig want we boeren al jaren gestaag achteruit. Het is nu echt vijf voor twaalf. Kijk, dat mensen ouder worden en daarom met bepaalde activiteiten moeten stoppen, is volkomen natuurlijk en niet schokkend. Maar dat het mensen niet aantrekt om lid te worden, dat is iets waar we iets aan kunnen proberen te doen met z’n allen. Die basisvragen, waarom wordt iemand lid of waarom wil iemand geen lid worden of blijven, dat zijn de vragen waar het in eerste instantie om draait. Lees verder: Met z’n allen de schouders eronder
Als je, zoals wij, met twee processen tegelijk bezig bent, ligt het gevaar op de loer dat je je laat regeren door de geplande ‘deadline’. Goed en snel zijn wel broer en zus, maar geen onafscheidelijke tweeling. Een ander gevaar is, dat je wilt proberen om letterlijk alles, wat er maar te bedenken valt, te regelen. Ook dat is niet goed. Want dan blijf je eindeloos doormodderen.
Het proces naar een hernieuwd samengaan van KNBB en KVC ligt aardig op koers. De eerste concrete toekomstgerichte uitwerkingen zijn inmiddels zichtbaar gemaakt. Nu volgt een periode van toetsen, schaven en weer toetsen Zo moet er straks een bond komen te staan, die toekomstbestendig en vuurvast is. Een belangrijke voorwaarde voor het welslagen is het elkaar leren kennen. En dan niet dat handjevol bestuurders, maar de brede onderlaag. Op dat niveau moeten we elkaar leren kennen. Daar hoort belangstelling voor elkaar bij. Met elkaar van gedachten wisselen. Elkaar daarvan op de hoogte brengen. En weer: niet dat groepje bestuurders, maar de brede laag eronder. Want het wel of niet slagen van een samenvloeiing wordt niet bepaald door bestuurders, maar door de ‘bestuurden’.
Een ander, niet minder belangrijk proces waarvoor het startschot gelost is: het ver-nieuwen van onze organisatie. Proberen om het biljartspel en de biljartsport weer aantrekkelijker te maken. Dat is niet eenvoudig. Voor de jonge mensen die we graag willen boeien, moet de boel wat minder oubollig worden. Voor de ‘wat min-der jong, maar nog wel kwiek’ onder ons, is het oubollige soms juist iets waar we van houden. De grote kunst is om het zo te bedenken dat modern en oubollig kunnen samen-wonen. De eerste stapjes op dit pad waren nog een beetje wankel. De brede oproep om ‘input’ heeft nauwelijks iets opgeleverd. Het gevaar is dan dat de mensen die er de schouders onder wilden gaan zetten, zeg-gen: dan zullen we zelf wel iets bedenken Dat is wat er nu aan het gebeuren lijkt te zijn en dat is niet goed.
De voornemens waren alleen maar goed. Maar er was een werkplan dat onvoldoende doorgedacht is. Onvoldoende breed is, ook. Wil je echte vernieuwingen, die niet alleen maar veranderingen zijn, maar vooral verbeteringen, tot stand brengen, dan moet je het zo breed mogelijk aanpakken. Als noodzakelijke input niet gebracht wordt, moet je het gaan halen. Dan moet je manieren vinden om het te halen. Want die input moet er komen, zonder zal er geen succes zijn. Het is een kunst om in zo’n proces niet ongeduldig te worden. Ongeduld is een van de grootste struikelblokken in een proces. We kunnen ons geen mislukking meer veroorloven. Want als we er niet in slagen om jongere mensen te enthousiasmeren, hebben we binnenkort nog alleen bejaardentehuizen als clublokaal.
Ik ben van nature een optimistisch mens. Ik geloof, nee ik ben er van overtuigd, dat het nog steeds kan lukken. We moeten wel aan voorwaarden voldoen. Luisteren. Want de belangrijkste pijler onder succesvolle vernieuwing is het leren kennen van en begrip hebben voor je doelgroep. De mensen die al biljarten en die we niet mogen kwijtraken. De mensen die nog niet biljarten maar die we wel graag aan het biljarten willen krijgen. Leren kennen en begrip krijgen doe je tussen en luisterend naar je doelgroep. Dat is een heel langzaam voortkruipend proces. Dat moeten we z’n tijd geven. Niet te gauw teleurgesteld zijn. De sterkste bomen groeien langzaam.
Ook belangrijk: niet vragen wat móet ik doen, maar wat kán ik doen.
Aan het begin van dit jaar is er een werkgroep mee aan de slag gegaan. Het aanpassen van de wedstrijdorganisatie aan de huidige tijd. Aan de eisen van vooral die mensen die we er graag als lid bij willen.
Vernieuwen is niet iets wat je even regelt op een middagje tussen thee en avondeten. Je begint met het zoeken naar antwoorden op de vraag waarom iemand lid wordt. Of waarom iemand juist geen lid wil worden. Hoe zat dat vroeger? Het is belangrijk om ook daar inzicht in te hebben. Als ik bij mijzelf na ga, mij sprak het, in een ondertussen toch al weer aardig ver verleden, erg aan dat je op elk niveau Kampioen van Nederland zou kunnen worden. Van lieverlee is dat, met het ouder worden, voor mij veel minder belangrijk geworden. Lees verder: Vernieuwen, makkelijk gezegd, moeilijk gedaan
Jim Anneveldt is pas 22 jaar maar biljart al acht jaar. De Noordhollander heeft de biljartwereld gewezen dat het biljartspel wel leuk is om te spelen, maar minder leuk om naar lange partijen te kijken.
Vorige maand in BiljartTotaal een interview met Jim Atteveldt. Pas 22 jaar, maar reeds een heldere visie op onze afglijdende sport. Het is allemaal niet nieuw en velen van ons wisten het wel, maar uit de mond van een jongster….
Bravo Jim, zo kan het niet langer.
Mijn generatie is deels collectief schuldig aan de huidige malaise. Jarenlang is geen gehoor gegeven aan de roep om vernieuwing. De driebanders repten zich halverwege de jaren tachtig en richtten een eigen organisatie op. Werner Bayer startte zijn Billiard Worldcup Association en innoveerde sterk: biljartballen met de kleuren geel, wit en rood, later de ballen met stippen, blauw biljartlaken, chique biljartarena’s en hoge geldprijzen. Maar vooral direct knock-out speelwijze en in best of 5 sets van slechts 15 caramboles.
Tegenstellingen tussen CEB/UMB enerzijds en de BWA anderzijds liepen met de jaren steeds hoger op (inclusief rechtszaken en boycotten) en een afglijdende economie heeft de BWA tenslotte de das omgedaan. Er is kennelijk geen plaats voor biljarten (lees driebanden) als profsport.
De klassiek spelsoorten hebben als kijkspel inmiddels afgedaan, maar ook driebanden is geheel uit de sportmedia verdwenen, en dat terwijl de beste spelers ter wereld nog altijd uit onze regio komen: Torbjörn Blomdahl, Frédéric Caudron, Dick Jaspers en Jean van Erp wonen op nog geen 500 km van elkaar, met in hun kielzog tientallen zeer sterke spelers, waar nauwelijks brood voor te verdienen is in de biljartsport.
Helaas zijn we weer teruggekeerd van sets naar partijlengtes van 40 of 50 caramboles. Niet erg interessant tot 10 punten voor de finish. Het spelen in sets voorkomt dit, maar een set zonder nabeurt verliezen in één beurt zonder naar de tafel te mogen heeft niets met een strijd -lees sport- te maken.
Toch is dit eenvoudig te repareren: Speel sets naar bijvoorbeeld 10 caramboles met nabeurt en met het afmaken van de slotserie. Bereikt de begonnen speler dan bijvoorbeeld 12 caramboles, dan vervolgt de tegenstander van aquit de nabeurt. Had hij bijv. al 8 punten op het scorebord, dan kan hij nog winnen door een serie van 5 of meer. Speelt hij 4 punten en mist, dan wordt vanuit de positie die dan is ontstaan telkens één beurt door beide spelers verder gespeeld tot er een winnaar is. Spanning ten top en altijd een eerlijke uitslag en met behoud van hoge series zonder limiet. Ook kan nog worden gekozen voor 5 sets van 10 punten of bijv. 7 sets van 7 punten. Zelfs de competities kun je op deze manier inrichten: setjes van 5 in de derde divisie, 7 punten in de tweede, 9 in de eerste en 12 in de eredivisie. Op de kleine tafel is hetzelfde toepasbaar in de B-klassen. Altijd spannend en altijd een winnaar.
Het aantrekkelijker maken van de klassieke seriespelen (libre en kader) is haast onmogelijk en zal daarom alleen voor de liefhebbers blijven. (In ‘snookerland’ zijn ook seriespelen op de snookertafel bekend, zoals English Billiard met slechts drie ballen). De uitzondering wordt gevormd door de spelsoort bandstoten. Deze discipline is zo moeilijk dat hoge series eerder uitzondering dan regel zijn en door haar aard is voor de kijker veel variatie zichtbaar. Ook hier zou bijvoorbeeld in sets met uitspelen van de serie een aanvulling kunnen zijn voor aantrekkelijkheid van de kijkers.
Een paar toernooien met bovenstaande speelwijze spelen zou een goede testcase kunnen zijn. Onze sport schreeuwt om vernieuwing, wie durft? Wellicht hebben trouwe lezers nog andere ideeën. Laat het aub weten!
Bron: Biljart Totaal (oktober 2014)
Auteur: Hans de Jager
Email: h.d.jager@gmail.com
We zeggen het al zo lang en zo vaak. Vernieuwen moeten we. Het lijkt wel een toverwoord. Je kunt je soms niet aan de indruk onttrekken dat alles wat niet nieuw is, ook niet meer goed kan zijn. Grotere vergissing in denken is haast niet denkbaar.
Vernieuwen is eigenlijk ook niet het goede woord. Het goede woord moet zijn: verbeteren. Dat is niet hetzelfde. Verbeteren, dat is wat nodig is. De belangstelling voor wat wij doen en bieden, loopt nog altijd terug. In de eerste plaats door het ouder worden natuurlijk. Maar het vervangen van afhakende ouderen valt niet mee. Lukt niet zo best. Omdat wat wij bieden niet genoeg meer aanspreekt. De tweede voornaamste reden van de achteruitgang is ontevredenheid. Menigeen vindt het niet meer leuk. En waarom zou je iets blijven doen wat je niet meer leuk vindt? Dat doe je dus niet. Lees verder: Vernieuwen is maar een woord
Het komt erop neer dat je het biljart voor een deel moet demonteren, het oude laken eraf, het nieuwe erop en weer monteren.
Te beginnen bij de afdeklijsten net onder de biljartbanden, als je deze hebt losgehaald dan kun je ook de banden los halen. (wel even van tevoren merktekens controleren en indien nodig aanbrengen welke band waar hoort)
Het laken van de banden verwijderen
Nietjeswipper
Als je de banden los hebt dan zie je aan de onderkand van de bandenlijst een heleboel nietjes waar het laken aan de onderkant mee vastzit, deze haal je er allemaal uit. (Natuurlijk alleen als je ook genoeg laken hebt om de banden opnieuw te bekleden) Let wel op de manier waarop de hoeken aan de onderzijde zijn dichtgeniet, zo moet het ook weer worden! (dus band voor band afwerken, dan kun je nog eens kijken hoe het zit)
Heb je alle nietjes eruit en is het laken aan de onderkant van de bandenlijst los dan zie je dat het laken aan de bovenkant geklemd zit met houten of kunsstof klemlatjes, (de zogenaamde intiklatjes) deze haal je er ook uit, maar wel voorzichtig om ze niet te beschadigen. Leg deze bij de banden waar ze bij horen op de volgorde zoals ze er zijn uit gekomen.
De banden heb je nu kaal.
Het laken van de tafel verwijderen
Ontnieter
Het speelveld is hetzelfde, hier haal je ook alle nietjes uit en daarna het laken eraf.
Alles netjes afnemen met een stoffer en eventueel een stofzuiger, dit is heel belangrijk, het speelveld moet superschoon zijn want elk stofje of klein pluisje onder het laken kan de bal al beïnvloeden.
Het laken leggen
Tacker op lucht
Nu kun je het nieuw laken gaan “leggen” zoals dat heet. Benodigdheden: Beetje technisch inzicht en een goed nietapparaat, de zogenaamde tacker. En een veiligheidsbril niet te vergeten.
Op de eerste hoek het laken vastzetten, daarna langs de lange zijde naar de andere hoek, op gevoel aanspannen en ook vastzetten.
Daarna van de eerste hoek langs de korte zijde naar de andere hoek, aanspannen en hoek vast zetten.
Daarna de korte lengte vastnieten, daarna de lange………dit was het makkelijke gedeelte………
Nu moet je tegenover jou eerste hoek het laken goed aanspannen, is het je eerste keer dan kun je opmeten hoeveel lengte je aan de gespannen zijdes overhoud en dat aftekenen op de nog aan te spannen hoek, zo heb je een richtlijn hoe strak of het moet.
Heb je dat voor elkaar, is het laken mooi aangespannen en de hoek op een paar punten vastgezet dan doe je eerst de korte zijde, deze moet mooi en evenwijdig worden vastgezet.
Daarna ben je bijna klaar met het speelveld, alleen de lange zijde nog, hierbij geld ook weer, mooi en evenwijdig vastzetten. Als je het goed hebt afgetekend dan kom je precies uit en hou je aan elke zijde een evenwijdige strook laken over.
Intiklatjes
Nu de banden nog:
Bij de banden is het iets anders, hier moet eerst het laken geklemd worden.
Begin met 1 kant het laken te klemmen, (met de intiklatjes) daarna iets aanspannen en aan de andere kant klemmen, daarna het tussenliggende laken gelijkmatig klemmen met de klemlat.
Plastic klosje
De klemlat met een hamer en een vlak en schoon braamvrij kunststof of houten klosje vast tikken, natuurlijk met beleid.
Daarna de onderzijde:
In het midden beginnen, rustig aantrekken, niet te strak en vastnieten, daarna naar de buitenzijdes werken en alles even strak als de eerste stap… mits die goed was!
Als het goed is heb je onthouden hoe de hoekjes zaten dus maak je ze op eenzelfde manier weer vast.
Zover het bekleden, daarna kun je de banden en lijsten weer in omgekeerde volgorde gaan monteren. (let op de merktekens die je hebt aangebracht)
Ook is het belangrijk de conditie van het rubber (wat verlijmd zit in de banden) in acht te nemen. Zo`n rubber gaat tussen de 10 en de 12 jaar mee afhankelijk van het niveau waarop gespeeld wordt.
Het rubber droogt naar verloop van tijd uit waardoor deze zijn flexibiliteit verliest.
Wij adviseren daarom ook het rubber na de aangegeven periode te laten vervangen.
Het laken over de banden: Als uw biljart veel gebruikt wordt dan komt er op de banden(lakens) van het biljart talkvet van de handen van de spelers. U ziet dan na verloop van tijd dat de banden gaan “blinken”, met het gevolg dat ze niet meer correct afgeven. Er is maar een manier om het talkvet goed te verwijderen, namelijk met een stuk gewassen oud laken. Door het wassen wordt de stof namelijk opgeruwd. U moet als het ware aan het biljart gaan hangen, om voldoende druk op de band uit te kunnen oefenen, dan gaat het talkvet er het beste af.
Reinig het biljartlaken/speelvlak iedere dag voor het spelbegin met de stofzuiger grondig en droog.
Borstel daarna met een speciale biljartborstel de krijtrestanten, nicotine en het vuil van het speelvlak, de hoeken en banden, loodrecht op de stofrichting.
Hierna indien nodig lichtjes en rustig nogmaals met de stofzuiger afnemen.
Controleer tijdens het onderhoud goed op schade aan het laken, snel opmerken en gaatjes in het laken repareren is aan te raden.
Grondreiniging:
Zuig daarna het biljartlaken grondig en alleen in de lengterichting met een speciaal mondstuk van de stofzuiger af. Doe dit behoedzaam. Niet op het biljartlaken drukken, schuiven, krassen of schuren!!
Gebruik nooit mondstukken voor de vloerreiniging.
Verwijder pluisjes met een doekveger, zoals b.v. SIMONIS X-1, in de looprichting van de stof. Begin hierbij steeds aan dezelfde kant. Als nodig de behandeling herhalen.
Het is raadzaam om de biljarttafel in ongebruikte periodes af te dekken met een UV-bestendige beschermhoes ter bescherming tegen verbleken, vergelen en vervuilen van het laken.
Het is een vrome wens. Het zal voorlopig ook een vrome wens blijven. Hoe goed je een verandering ook voorbereidt, het blijft altijd iets waarvan je denkt of verwacht dat het een verbetering zal blijken. Soms hoop je het alleen maar. Veranderen, vernieuwen, is bijna altijd een zaak van lange adem. Lees verder: Verbeterend vernieuwen is een zaak van lange adem
Vernieuwen is niet iets wat je even regelt op een middagje tussen thee en avondeten. Je begint met het zoeken naar antwoorden op de vraag waarom iemand lid wordt. Of waarom iemand juist geen lid wil worden. Hoe zat dat vroeger? Het is belangrijk om ook daar inzicht in te hebben. Als ik bij mijzelf na ga, mij sprak het, in een ondertussen toch al weer aardig ver verleden, erg aan dat je op elk niveau Kampioen van Nederland zou kunnen worden. Van lieverlee is dat, met het ouder worden, voor mij veel minder belangrijk geworden. 
Ook is het belangrijk de conditie van het rubber (wat verlijmd zit in de banden) in acht te nemen. Zo`n rubber gaat tussen de 10 en de 12 jaar mee afhankelijk van het niveau waarop gespeeld wordt.