Al geruime tijd wordt er gesproken over vernieuwing. Dat het nodig is, daar zijn we het allemaal wel over eens. Maar wat er dan vernieuwd moet worden en hoe dat moet, daar denken we allemaal weer anders over. Een ding staat vast: om met een kans op succes iets te veranderen, moeten we beginnen met luisteren. En met het organiseren van de noodzakelijke input uit de verschillende delen van de organisatie.

Inmiddels is het bijna een jaar geleden, dat het bestuur een brief naar alle districten stuurde, met het verzoek om ideeën aan te leveren. Daar is wel respons op gekomen, maar lang niet breed genoeg. Daar kun je uit concluderen dat de gevolgde methode niet goed (genoeg) werkt. Waarschijnlijk te vrijblijvend is. En als je aan het werk gaat met de input die je uit een te beperkte kring krijgt, ga je gauw zaken bedenken waarvan later blijkt dat ze onvoldoende gedragen worden. Want ook dat is een vereiste. Dat plannen en later besluiten, breed worden gedragen. Dus moet je die input, die je nodig hebt, organiseren. Minder vrijblijvend maken. Dat kan. We hebben onze districtsbesturen, die dicht bij de mensen staan om wie het uiteindelijk gaat: onze leden. In de verte hebben we dan een bestuur dat wordt bijgestaan door het bondsbureau. Daar zit een flinke afstand tussen. Die afstand is zo groot dat er licht langs elkaar heen gewerkt wordt. Met onbegrip en misverstanden niet zelden als gevolg. Er tussenin zit dan nog wel de gewestelijke commissie, die zich hoofdzakelijk bezig houdt met uitvoerende taken. De coördinator van die commissie is dan weer betrokken bij het maken van het beleid op landelijke schaal. Lees verder: Om ergens te komen moet ie ergens beginnen