Raymond Steylaerts

Geboren op 3 april 1933, overleden op 7 januari 2011 te Antwerpen.

Hij begon als driebandenspeler bij de Antwerpse Biljartacademie maar raakte al snel gefascineerd door de vreemde draaibewegingen die de ballen op het groene laken plachten te maken en besliste zich toe te leggen op het artistieke biljartspel. In de loop der jaren zou Raymond Steylaerts in deze technisch zeer moeilijke discipline een gigantisch palmares bij elkaar spelen.

Tussen 1954 en 1983 werd hij liefst 14 keer Europees kampioen en in de periode 1952-1996 pakte hij ook nog eens 27 gouden medailles op de Belgische kampioenschappen. Steylaerts kroonde zich in 1970 een eerste keer tot wereldkampioen en zou dat nog vijfmaal overdoen in ’79, ’80, ’84, ’86 en ’87. Hoewel voor hem de ambitie bij het artistieke lag en hij vooral daarop zijn trainingsschema richtte, slaagde Steylaerts er toch in drie keer Belgisch Kampioen driebanden te worden.

Een echt huzarenstuk, in een tijd waarin zijn grootste opponenten de al even legendarische Raymond Ceulemans en Ludo Dielis waren. In 1981 veroverde de Antwerpenaar ook nog eens de tweede plaats op het EK driebanden te Wenen (Oostenrijk). In 1996 schakelde men ook in het artistiek biljart –als laatste biljartdiscipline- over op “kunstharsballen”. Raymond Steylaerts, die zijn hele carrière lang de ivoren bal gehanteerd had ondervond te veel moeilijkheden om zich aan het nieuwe materiaal aan te passen en besliste in combinatie met zijn gevorderde leeftijd om de biljartkeu voorgoed op te bergen.

Hij werd 6 keer wereldkampioen, 14 maal Europees kampioen en tevens 29 keer Belgisch kampioen, waarvan drie keer in de discipline driebanden.

Hij won zijn eerste titel in artistiek biljarten in 1954 in Madrid.

Zijn eerste wereldtitel behaalde hij in 1970 in het Argentijnse Mar del Plata. Steylaerts domineerde later met wereldtitels in 1979 in Den Haag (Nederland), in 1980 in Maubeuge (Frankrijk), in 1984 in Heeswijk-Dinther (Nederland), in 1986 in Acapulco (Mexico) en 1987 in Mönchengladbach (Duitsland).

Op Europees niveau behaalde hij vanaf 1954 een bijna ononderbroken reeks van titels in Madrid, Parijs, Saarbrücken, San Sebastian, Murcia,Saint-Vincent, Dortmund, Amersfoort, Brussel, Saint-Maur, Sant Boi de Llobregat en Linz.

Als driebandspeler was hij een subtopper. Hij werd tweede bij het wereldkampioenschap in 1981 in Wenen (Oostenrijk) na Raymond Ceulemans. Hij behaalde verder ook nog verder verschillende derde plaatsen in deze discipline.